بررسی مقایسه ای شدت رنگ پذیری مارکر p۶۳ برش های مجدد (recut) با برش های رنگ زدایی شده (destained) نمونه بیماران مبتلا به سرطان ریه

سابقه و هدف: در چندین مطالعه نقش ارزشمند رنگ آمیزی مجدد، روی برشهای رنگزدایی شده بیوپسیهای پروستات و نمونه های سیتولوژیک کارسینوم سلول اسکواموس ریه مشخص شده است ولی مطالعه روی نمونه های بافتی سرطان ریه اندک است. از آنجایی که در برخی موارد به دلیل کوچک بودن نمونه های بیوپسی ریه امکان برشهای مجدد بافتی جهت کارهای تشخیصی تکمیلی وجود ندارد و نیز نمونه گیری مجدد بیماران اقدامی تهاجمی و پر مخاطره است، هدف از این مطالعه مقایسه شدت رنگ پذیری مارکر p63 بین برشهای مجدد و برشهای رنگ زدایی شده نمونه بیماران مبتلا به سرطان ریه بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، تعداد 100 عدد لام و بلوک از نمونه های بیماران مبتلا به سرطان ریه انتخاب شد و سپس از هر کدام از بلوکهای مربوطه دوسری برش تهیه شد. یک سری توسط مارکر p63 به روش ایمونو هیستوشیمی رنگ آمیزی شد و در سری دوم رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین روتین انجام شد؛ سپس هر کدام از لامهای هماتوکسیلن و ائوزین (h&e;) که در سری اول باp63 رنگ گرفته بودند، توسط هیدروژن پراکسید 6 درصد در متانل مطلق (20 دقیقه) به طور مساوی در فواصل زمان بندی شده دو تا 10 ماهه رنگ زدایی و متعاقبا رنگ آمیزی مجدد با مارکر p63 جهت مقایسه با سری اول انجام شد.یافته ها: ریزش بافت مشاهده نشد. در 3 مورد با اتمام بافت مواجه شدیم و 23 مورد عدم رنگ پذیری مشاهده شد. 66 مورد نمونه ها کارسینوم سلول اسکواموس بودند که 93.93 درصد آن با مارکر p63 رنگ گرفتند. مقایسه شدت رنگ پذیری p63 بین برشهای مجدد و رنگ زدایی شده در دو ماهه اول، نشان داد که 53.34 درصد موارد، رنگ پذیری مشابه و 46.66 درصد موارد کاهش رنگ پذیری مختصر داشتند و هیچ مورد منفی مشاهده نشد. در فاصله 10-2 ماه 38.98 درصد رنگپذیری مشابه و 45.77 درصد کاهش رنگپذیری قابل توجه داشتند و 15.25 درصد منفی شدند. در فاصله زمانی 10-2 ماه نگهداری لامها، اختلاف معنیداری بین برشهای مجدد و رنگ زدایی شده وجود داشت (p<0.01).استنتاج: با توجه به نتایج مطالعه و مقایسه آن با مطالعات قبلی روی بافتها و مارکرهای دیگر، بنظر میرسد رنگ آمیزی مجدد روی برشهای رنگ زدایی شده در دو ماهه اول قابل انجام و بعد از آن کارایی کمتری دارد. بدیهی است این مساله میتواند در رابطه با استفاده از تکنیک ایمونو هیستو شیمی در نمونه های بسیار کوچک بیماران مبتلا به سرطان ریه که امکان تهیه برش مجدد در آنها نیست، بسیار حایز اهمیت باشد.